ამ ხის ქოხს შეხედეთ. პირუტყვსაც კი ვერ გაიმეტებს ადამიანი, ღამის აქ გასათევად. თუმცა, სამწუხაროდ, აქ ეს ხუთი ანგელოზი ბავშვი ცხოვრობს, პირუტყვი კი არა. ქარის ოდნავი დაბერვის დროსაც კი, სახლი აკვანივით ირწევა. ბავშვები ძილის წინ უფალს შესთხოვენ, რომ მომდევნო დილა გაუთენდეთ. ამ ასაკში სათამაშოებზე ფიქრობენ პატარები. ხაჭიპურაძეების ოჯახში კი, ბავშვების ერთადერთი საფიქრალი ისაა, რომ სიცოცხლე შეინარჩუნონ. ეს აგურის კედლები, ადგილობრივი მთავრობის დახმარებით აშენდა ხაჭიპურაძეების ოჯახისთვის (ბაღდათის მუნიციპალიტეტი, სოფელი ობჩა). თუმცა, აქ მხოლოდ კედლებია, არც იატაკი არის, არც ფანჯრები. ბავშვების დედას, ინგა სამადალაშვილს, რომელიც სრულიად მარტო ზრდის ხუთ შვილს, ერიდება, კეთილ ადამიანებს დახმარება რომ სთხოვოს. თუმცა, ამის დიდი სურვილი აქვს. წამოსვლის წინ, ხუთმა პატარა ანგელოზმა აცრემლებული თვალებით სთხოვეს ფონდის კორესპონდენტს: „დეიდა, დედას ფული არ აქვს, ამ სახლის მშენებლობა რომ დასრულდეს. კეთილი ადამიანები თუ დაგვეხმარებიან, თუნდაც, მხოლოდ ჭერის გაკვრასა და იატაკის დაგებაში, პირობას ვდებთ, რომ გავიზრდებით, ვიმუშავებთ და ჩვენც, იმ ადამიანებს სიკეთით გადავუხდით.“

სანამ ლიკუნას ცხოვრებაში ტრაგედია მოხდებოდა, სიმღერა, ცეკვა და ბევრი სელფის გადაღება ძალიან უყვარდა. სანამ, ერთმა ბავშვმა შემთხვევით თავში ქვა არ მოახვედრა თამაშის დროს. მას შემდეგ, ოჯახი მხოლოდ მის გათიშულ სახეს ხედავს, შიშობენ ეპილეფსიური შეტევები რომ ემართება და პამპერსებს უცვლიან გოგონას. მის ცნობიერებას კი, თითქოს სძინავს. მაგრამ, როდესაც ვესტუმრეთ, მარტოხელა დედისთვის თამარისთვის და მისი ოთხი გოგონასთვის თქვენი საჩუქრები რომ გადაგვეცა, ემოციური შოკი გველოდა! ტექნიკის მაღაზიის თანამშრომლებმა სახლში მაცივარი, ახალი გაზქურა და სარეცხი მანქანა შეიტანეს. მხოლოდ ტელევიზორი დარჩა, რომელმაც მიიპყრო ლიკუნას ყურადღება. მერე, რიანას სიმღერა ჩავრთეთ… ლიკუნამ კი, როგორც ადრე, ისე დაიწყო ცეკვა! როგორც ადრე, ისე იღიმოდა! ბედნიერი და ავადმყოფობისგან თავისუფალი ჩანდა! ეს ოთხი წუთი… ამ ოთხი წუთის განმავლობაში, აცრემლებულები შევცქეროდით სასწაულს, რომელიც თქვენმა სიკეთემ მოახდინა!!! ლიკას მკურნალობის გაგრძელება ესაჭიროება; ცუხიშვილების მთელი ოჯახი აღფრთოვანებულია თქვენი განსაკუთრებული ყურადღებით. რა კარგი იქნებოდა, დაავადებამ უკან რომ დაიხიოს! ლიკას გამოჯანმრთელების იმედს ნუ დავკარგავთ და გავუწიოთ მას დახმარება!

ცისანა და მისი ცერებრული დამბლით დაავადებული შვილი, რომელსაც ყველაფერი ესმის, მაგრამ ერთი სიტყვის თქმაც არ შეუძლია, მხოლოდ თვალებით გვემუდარება: „გთხოვთ, ასეთი მარტოსული და ტანჯვით აღსავსე ცხოვრებისგან გვიხსენით მე და დედაჩემი!“

წყეული სიკვდილი აკაკუნებს ძნელაძეების ოჯახის კარზე — ისინი ჯოჯოხეთში ცხოვრებისთვის არიან განწირულნი! მეგობრებო, სისხლი გაგეყინებოდათ ძარღვებში, რომ გაგეგოთ ამ ქალის განწირული კივილის ხმა, რომელიც მე შემომესმა, ფონდის კორესპონდენტს, როცა მათი სახლის კარი შევაღე. 55 წლის ცისანა ოთხი წლის განმავლობაში იტანჯება! „შემომხედეთ, შემომხედეთ! — მთხოვს ფონდის კორესპონდენტს ცისანა, თითქოს ხელის ერთი მოძრაობით სასწაულის მოხდენა შემეძლოს. — 55 წლის ქალი მომაკვდავ მოხუცად მაქცია ამ დაავადებამ!“

საბრალო, საბრალო! მისთვის ყოველი წუთი, ყოველი წამი სატანჯველია! საბრალო ქალი დღედაღამ საშინელ ტკივილებს ითმენს, რის გამოც მუდმივად მხოლოდ სიკვდილზე ოცნებობს.

უმძიმესი ისტორია! თუ, ახლახან დედა გახდით ან ელოდებით პატარას, გირჩევთ, თავი შეიკავოთ ამ ინტერვიუს წაკითხვისგან. ის, თქვენს გულში შემზარავ ემოციებს აღძრავს
თეონას და რამაზის ამბავი ყველა შეყვარებული წყვილის მსგავსად დაიწყო! მერე კი, მთელი 10 წლის განმავლობაში შვილს ნატრობდნენ და ლოცულობდნენ! და სასწაულიც მოხდა! ორსულობის ცხრა თვე იყო ყველაზე ბედნიერი მათ ცხოვრებაში. უკვე წარმოედგინათ ნანატრი დედობისა და მამობის უბედნიერესი დღეები! კამათობდნენ, „დედა“ თუ „მამა“ იქნება მათი პატარა გოგონას პირველი სიტყვა.

„სულ რაღაც ერთი კვირა გავიდა მას შემდეგ, რაც ჩვენი გასაჭირის შესახებ გაჩვენეთ და ჩვენი ცარიელი სახლი ავეჯით, ტექნიკითა და ბავშვის ტანსაცმელებით გაივსო! – ამბობს ეთერი. – ერთ კვირაში ყველა პრობლემა მოგვიგვარეთ, რაზეც სხვა ფონდები ხელს იქნევდნენ! თქვენთან მათხოვარივით არ ვგრძნობ თავს, პირიქით, დავინახე გულითადი ყურადღება და მხარდაჭერა. ყოველ წუთს მირეკავს ხალხი. მეკითხებიან, რა მჭირდება, როგორ არიან ჩემი პატარები. მე კი ყველას ვეუბნები, რომ ახლა ყველაფერი შესანიშნავადაა!“